Urządzenia radarowe działają w różnych zakresach częstotliwości i fal, które mają różne właściwości fizyczne, a każdy z nich obejmuje określone obszary zastosowań.
W zakresie częstotliwości kilkuset megaherców (MHz) systemy radarowe osiągają długie zasięgi wykrywania i dobrą penetrację przeszkód. Na przykład radary do nadzoru lotniczego i obrony powietrznej działają w paśmie VHF (30 do 300 MHz). Nowoczesne radary do nadzoru lotniczego o dużym zasięgu wykrywania działają nawet w zakresie częstotliwości do dwóch gigaherców (GHz). Pasmo C (od 4 do 8 GHz) jest używane w radarach pogodowych i monitorowania powierzchni morza. Fale radiowe w paśmie X (od 8 do 12 GHz) zapewniają wysoką rozdzielczość i mogą przenikać przez cienkie ściany. Dlatego nadają się one do zastosowań precyzyjnych i prostych zastosowań przemysłowych.
Wraz ze wzrostem częstotliwości transmisji zakres wykrywania zmniejsza się z powodu tłumienia w atmosferze, natomiast możliwa staje się wyższa rozdzielczość zakresu. Na przykład w paśmie K (od 18 do 27 GHz) działa radar nadzoru lotniska, który może już wykrywać kontury samolotów i pojazdów. Radary w paśmie V (60 GHz) i wyższym mają zasięg zaledwie kilkudziesięciu metrów, ale ich rozdzielczość jest jeszcze lepsza. Podobnie jak radary w paśmie W, typowymi radarami MIMO (wiele wejść i wiele wyjść) są radary do obrazowania, tj. systemy radarowe 3-D z kilkoma antenami emitującymi i odbierającymi. Są one zatem wykorzystywane do bardziej złożonych zadań, takich jak monitorowanie otoczenia i wykrywanie obiektów. Radary w paśmie W (od 75 do 77 GHz) są często używane w przemyśle motoryzacyjnym, na przykład jako urządzenia wspomagające parkowanie, hamowanie i automatyczne unikanie wypadków. W paśmie W występuje również zakres częstotliwości około 80 GHz, który jest wykorzystywany do bardziej złożonych zadań o wysokiej rozdzielczości związanych z pomiarem poziomu w zamkniętych pojemnikach lub zbiornikach. Pasmo N (122 GHz) jest z kolei preferowane w technologii pomiarowej: moduły radarowe w tym zakresie częstotliwości mogą przenikać suche, nieprzewodzące materiały i są używane na przykład jako skanery ciała lub zapakowanych obiektów.