Czujnik pola magnetycznego przełącza się w pewnej odległości od wykrywanego materiału. Odległość ta jest określana jako „odległość robocza”. Odległość robocza potencjalnie jest najważniejszą cechą czujnika zbliżeniowego. Odległość robocza, którą można uzyskać za pomocą czujnika pola magnetycznego, zależy od wielkości i gęstości strumienia magnetycznego magnesu uruchamiającego. Wartość referencyjna do określania odległości roboczej (sn) to magnes trwały DM60 jako element tłumiący.
Magnes trwały DM60 ma średnicę 31 mm i wysokość 15 mm z gęstością strumienia remanencji BR wynoszącą 380–400 mT. Dzięki temu magnesowi trwałemu liczne czujniki pola magnetycznego firmy Pepperl+Fuchs osiągają odległość roboczą 60 mm.
Krzywa reakcji zależna od biegunowości jest uzyskiwana, gdy powierzchnia czujnika jest przecinana od boku. Krzywa reakcji przedstawia zakres wykrywania czujnika.
Uwaga: Należy zwrócić uwagę na orientację magnesu stałego.
Dwubiegunowa orientacja magnesu tworzy dwuwypukłą krzywą odpowiedzi, „podwójny punkt przełączania”, który zwykle nie jest wymagany.
Jednobiegunowa orientacja magnesu tworzy centralny zakres wykrywania z bocznymi wypukłościami.
Ze względu na te wypukłości boczne należy zachować określoną minimalną odległość między magnesem a czujnikiem, aby uzyskać określone i wyraźne parametry przełączania
Odległość robocza („Znamionowa odległość robocza”) sn
Odległość robocza snlub „znamionowa odległość robocza”, zgodnie z normą EN 60947-2-5, jest konwencjonalną zmienną, która służy do określania odległości roboczej. Ten rodzaj odległości roboczej nie uwzględnia tolerancji produkcyjnych ani zmian spowodowanych czynnikami zewnętrznymi, takimi jak napięcie i temperatura.
Skuteczna odległość robocza sr
Skuteczna odległość robocza sr w przypadku pojedynczego czujnika mierzona w określonych warunkach:
0,9 sn ≤ sr ≤ 1,1 sn
Gwarantowana odległość robocza sa
Gwarantowana odległość robocza sa odległość od powierzchni wykrywania, w której uruchomienie czujnika jest zapewnione w określonych warunkach:
0 < sa ≤ 0,81 sn
Histereza H
Histereza H oznacza odległość między punktami przełączania, gdy stały magnes zbliża się do czujnika i ponownie odsuwa się od niego. Histereza jest określona w odniesieniu do efektywnej odległości roboczej sr. Odległość ta jest mierzona w temperaturze otoczenia +23°C ±5°C i przy znamionowym napięciu roboczym.
H ≤ 0,2 sr
Typowa histereza czujników pola magnetycznego Pepperl+Fuchs mieści się w zakresie od 5% do 10% efektywnej odległości roboczej s.r.